Memleket, özellikle Manavgat aşığı olan Dr. Mustafa Asım Okur; neşeli, güler yüzlü, çocukla çocuk olmayı bilen, yardımsever, ileri görüşlü, çalışkan bir insandır. Milliyetçi ve dindar olduğu halde hiçbir zaman tutucuolmamıştır. Onunla her şey tartışılabilirdi, hoşgörüsü büyüktü. Dünyaya, yeniliklere açıktı, meraklıydı. Politikaya, tarihe, turizme, tarıma, çevre korumaya ilgili ve duyarlıydı. Çevre bilincinin Avrupa’da bile gelişmediği çağda, çocuklarına Side’deki kum zambaklarının endemik bir bitki olarak korunması gerektiği nasihatini hatta görevini vermiştir. Bunun yanında; Manavgat’taki ırmakların kenarına yapılması planlanan kâğıt fabrikasına hem ırmakları, hem denizi, hem de kumsalları kirleteceği için karşı çıkıp yapılmamasına katkıda bulunmuştur. Böylece o gün değeri bilinmediği halde bugün iktisadi hayatımızın gözbebeği turizm alanları korunmuştur. Ancak Manavgat Irmağı üzerinde kurulmakta olan Oymapınar Barajı’nın, çevreye zarar vermeden ve suyu kirletmeden elektrik üreteceğine sevinir, orada çalışan yöneticilerin mahalli sorunlarının çözümüne katkıda bulunurdu. 1940’lı yılların sonlarında, o zamana kadar yurt dışına hiç çıkmamış olmasına rağmen, Türkiye’de turizm konusunda bilgi ve tecrübe azken, Side ve Manavgat’ın doğal güzellikleri ve tarihi ile dünyanın ilgisini çekeceğine inanmıştır. Bu konuda devrin güçlü devlet adamı, Aksekili Rasih Kaplan Hoca ile birbirlerini karşılıklı olarak etkiledikleri düşünülebilir. Manavgat ilçe merkezinin Side’ye nakli için yıllarca uğraşmıştır, hatta kendi gayretleri ile birkaç kez bazı yük gemilerinin Side Limanı’ndan pamuk ve susam almasını sağlamıştır. Ancak dönemin zenginleri ve Side’nin ön plana geçme ihtimalinden rahatsız olan Manavgat Merkezi’ndeki toprak sahipleri ile arası açılmış, böylece o tarihlerde hayalleri gerçek olamamıştır.

        Üniversite yıllarından tanıdığı Prof Dr. Mustafa İnan ve eşi arkeolog Prof. Dr. Jale İnan, daha önce de Prof. Dr. Berger yazlarını Side’de geçirirler, Side ve Perge’deki arkeolojik kazı gruplarını buradan yönetirlerdi. Asım Okur, onların bilgilerinden faydalanmış, arkeoloji ve mitoloji konularında kendini geliştirmiş,Manavgat’ı ziyaret eden misafirlerevakti yettiğince gönüllü rehberlik yapmıştır.

        Uzun yıllar tarımla uğraştı, araştırmacıydı, uzun süre Manavgat’ta pamuk, daha sonra da pirinç yetiştirmiştir. Pirinç ziraatının büyük bölümünü, Antalya’nın Aksu ve Döşemealtı bölgelerinin sulak arazilerinde yapmıştır. İklim şartları ve kendisinin sağlık durumu nedeniyle iki yıl sonra büyük maddi zararlarla çeltik ekimini bırakıp, sağlığına kavuştuktan sonra 1964 yılında Manavgat’ta yeniden muayenehane hekimliğine dönmüş, 1981’de tekrar hastalanana kadar çalışmıştır. Antbirlik-Antalya Pamuk ve Narenciye Tarım Satış Kooperatifi Birliği’nin kurucu başkanıdır. Başkanlık görevini ilk dönem olan Ağustos 1952’den Mayıs 1954’e ve yedinci dönem olan 1960-1961 tarihleri arasında sürdürmüştür (www.antbirlik.com.tr).  Ahmet Refik İnci, dayısı, Köy Enstitüsü mevzunu, eski İlköğretim müfettişi İsmail Akyol’un anılarından 2012’de derlediği PITIRAK kitabında (ISBN 978-9944-0432-5-0) sayfa 167-168’de şöyle yazıyor: “…Bu arada kazanın gelişmesi içinde çalışmalar yapılıyordu. Sarılar’da çalışırken Hususi Tarla Ziraati’n den aldığım bilgiler doğrultusunda pamukçuluğa gücüm yetmemişti. Doktor Asım Okur’a bir gün:- Dayı dedim, ben bir kitap okudum. Bir tür pamuktan bahsediyor. Bu pamuğun verimi çok yüksekmiş. Dönümde beşyüz ile bin kilo arasında pamuk verirmiş. Bu Çukurova’da ekiliyormuş dedim. Akşam Doktor Asım Sarılar’a, bize geldi:- Dayısı dedi, bana birşeyler söyledin; ama iyice işe vakıf olamadım. Kitabı getirip okuduk. O akşam eniştem Mustafa Sırrı İnci de bizimleydi. O da konuya dikkat kesiliyordu. Doktor Asım:- Hadi seninle yarın Adana’ya gidelim demişti. Benim gidemeyeceğimi izin alma imkanımın olmadığını söyledim. O da kaymakamla görüşüp, bir haftalık izin alır. Adana’ ya Çukurova Birlik diye bir müesseseye gittik. Araziyi gezdik. Sürme işlemi başlamak üzere idi. Müessese müdürü bize çok yakınlık gösterdi, gezdirdi. Biz de geliş sebebimizi kendisine anlattık. Hattı zatında belki de dönecektik. Adam bizimle çok ilgilendi. Yılda bin lira taksitle bize Masaharris dizel bir traktör, mibzer, çekili ve sokulu pulluk, iki tane trayler, diskara, üç ton pamuk çekirdeği verdi, hepsi altı bin lira tutmuştu. Alıp getirdik. Asım Okur da doktorluğu bıraktı, çiftçiliğe, pamukçuluğa başladı. O sene çevrenin çiftçileri traktörün çift sürüşüne, ekişine hayran kaldılar. Ertesi yıl artış kendiliğinden oldu. Traktörle sulanan ve ekilen yerde deve boyu pamuk vardı. Görenler nazar değecek korkusundaydı. Kazada her yıl traktör sayısı artıyor, modern tarım aracından yararlanma kullanma süratle artıyordu…” Sayfa 193 de ise, “1945 yılında idealime muvaffak olmama büyük anlayış gösteren Doktor Asım Okur sayesinde bölgemizde pamukçuluk da alabildiğine gelişiyor, süratli adımlarla Çukurova’ ya yetişmeye, bazı sahalarda onu geçmeye gayret ediyordu…”

       Dr. Mustafa Asım Okur, eğitim ve öğretime çok önem verirdi, çocuklarının, torunlarının hepsinin iyi bir aile eğitimi yanında akademik seviyede de ilerlemesini isterdi. Çocukları ve torunları da onu mahcup etmediler. Manavgat’a, ilk kez ortaokul ve lisenin kazandırılmasında katkıları olmuştur. Başlangıçta, Manavgat’taki diğer bazı aydınlar gibi o da, öğretmen atanamayan biyoloji ve fizik gibi derslere, şevkle girmiştir. Akdeniz Üniversite Destekleme Vakfı’nın kurucu üyesinden biridir.“Vakfımız 1973 yılında, Akdeniz Üniversitesi Kurulmasına Yardım ve Destekleme Vakfı, adıyla zamanın Antalya Valisi Sayın Hüseyin Öğütçen’in gayretleriyle 53 Antalyalı hayırseverin teşebbüsüyle kurulmuştur” Vakfın amacı; Antalya’da kurulacak her türlü Üniversite, Fakülte, Akademi, Yüksek okul ve Ön lisans okulları, Kreş, Çocuk Yuvası, Yetiştirme Yurdu, ilköğretim okulu yapımına yardımcı olmak ve desteklemektir. “(http://www.auv.org.tr/). Dr. Mustafa Asım Okur, böylece gençlerin iyi bir eğitim alarak yetişmesine ve ülkelerine yararlı olmalarına katkıda bulunmak istemiştir.